W pierwszym etapie testów szczegółowo opisano samą Lewobrzeżną Oczyszczalnię Ścieków (LOŚ), tym razem chcemy Państwu przybliżyć badany obiekt w skrócie. Oczyszczalnia zlokalizowana jest w Poznaniu przy ul. Serbskiej. Jest to oczyszczalnia mechaniczno-biologiczna z podwyższonym usuwaniem biogenów i pełną przeróbką wytwarzanych osadów ściekowych. Obiekty tej oczyszczalni umożliwiają przyjęcie 50 000 m3 (50 mln litrów) ścieków na dobę, co szacunkowo odpowiada ilości ścieków odbieranych od 270 000 mieszkańców. Odbiornikiem ścieków oczyszczonych jest rzeka Warta.
Powszechnie wiadomo, że oczyszczalnia, poza oczyszczaniem ścieków do parametrów zawartych w pozwoleniu wodnoprawnym, zobowiązana jest także do hermetyzacji obiektów uciążliwych dla otoczenia. W przypadku Lewobrzeżnej Oczyszczalni Ścieków zhermetyzowano cały ciąg mechaniczny oraz strefy beztlenowe w biologicznej części oczyszczalni, a powietrze złowonne zostało skierowane na biofiltry, adsorbery oraz układ wielostopniowy eliminacji zapachów. Efektem tego zabiegu jest sytuacja taka, że w kanałach i zbiornikach, pod przykryciami, pojawiło się powietrze złowonne zawierające wysokie stężenie siarkowodoru, a w ślad za tym nastąpiła korozja siarczanowa betonowych obiektów technologicznych.
.
Jak już wspomniano w opisie, po pierwszym etapie testów, poszukiwaliśmy rozwiązań, aby w znaczny sposób ograniczyć korozję betonów, a tym samym ograniczyć emisję odorów w ciągu ściekowym do poziomu akceptowalnego. W pierwszej kolejności wykorzystaliśmy najnowsze i najbardziej sprawdzone technologie oczyszczania powietrza złowonnego. W kolejnym etapie wykonaliśmy test (dwukrotnie) redukcji siarkowodoru przy użyciu środków chemicznych. Naszym celem, zarówno w pierwszej fazie testów jak i teraz, było przede wszystkim wyeliminowanie korozji siarczanowej obiektów.
1. Opis testu i wpływ na technologię oczyszczania ścieków
Testy środka BDP-840 wykonane zostały w okresie od 29 sierpnia 2016 do 15 listopada 2016 roku – etap I, oraz w okresie od 22 czerwca do 4 sierpnia 2017 roku – etap II. Analogicznie jak w trakcie pierwszego etapu testów, tak i teraz, środek dawkowany był do kanału dopływowego do hali krat (fot. 1). Początkowa dawka wyniosła 110 g/m3 przepływających ścieków. Również podczas drugiego etapu testów dawkowanie chemii nie było sterowane od napływu ścieków do oczyszczalni – konieczne było regulowanie dawki ręcznie na podstawie prowadzonych obliczeń i obserwacji. Uwzględniano dawkę średniodobową, a także średniodobowy przepływ przez oczyszczalnię ścieków.
W trakcie testów bacznie obserwowano zarówno jakość ścieku surowego, jak i po oczyszczeniu mechanicznym przed skierowaniem go do części biologicznej oczyszczalni, oraz kontrolowano zmiany stężenia siarkowodoru w biogazie.
2. Wpływ dawkowanego produktu na zmianę stężenia H2S
Analogicznie jak to miało miejsce podczas pierwszego etapu testów, w celu określenia rzeczywistego stężenia siarkowodoru, w najbardziej newralgicznych obiektach ulokowane zostały sondy do ciągłego pomiaru stężenia siarkowodoru.
Na wykresach przedstawiono zmiany stężenia H2S zarówno przed testami, jak i w trakcie testów (rys. 1) oraz po zakończonych testach (rys. 2) na jednym z odorowych obiektów.
Niestety, w okresie od 11 lipca do dnia 3 sierpnia 2017 r. nastąpiła awaria urządzenia pomiarowego, w związku z czym nie została zarejestrowana zmiana stężenia siarkowodoru w analizowanym obiekcie.
Podczas drugiego etapu testów potwierdzony został efekt polegający na redukcji siarkowodoru w powietrzu złowonnym na najbardziej odorowych obiektach zlokalizowanych na terenie Lewobrzeżnej Oczyszczalni Ścieków w Poznaniu, co świadczy o związaniu siarki zaraz po miejscu dozowania chemii.
W trakcie testów szczególną uwagę zwracano na jakość ścieków surowych oraz po oczyszczeniu mechanicznym. Na wykresie (rys. 3) przedstawiono jakość ścieków surowych (w zakresie: BZT5, ChZT, zawiesina ogólna) przed, w trakcie i po zakończeniu dawkowania chemii.
Łatwo można zauważyć, że poza kilkoma wzrostami parametrów jakościowych w ściekach surowych w całym analizowanym okresie, stężenia zanieczyszczeń w ścieku surowym są stałe. Podobne wnioski nasunęły się już po pierwszym etapie testów. Dozowana chemia nie wpływa na jakość ścieków surowych – sigma do poboru próbek zamontowana jest na stałe, za miejscem dozowania chemii.
Podobne obserwacje prowadzone były na ścieku oczyszczonym mechanicznie, przed skierowaniem ścieków do części biologicznej oczyszczalni (rys. 4).
Podobnie, jak w przypadku ścieku surowego, nie zauważono znaczącego spadku zanieczyszczeń w ścieku oczyszczonym mechanicznie. W związku z powyższym – testowana chemia nie powodowała zaburzeń pracy części biologicznej oczyszczalni. Powyższe obserwacje potwierdziły się zarówno w I jak i II etapie testów.
Jakość ścieków oczyszczonych (rys. 5) w całym analizowanym okresie była bardzo dobra – wszystkie parametry ścieków spełniały warunki zawarte w pozwoleniu wodnoprawnym.
Prowadząc technologię w obiekcie, wpływ testowanej chemii kontrolowano nie tylko na części ściekowej i odorowej. Zaobserwowano również wpływ dozowanej chemii na stężenie siarkowodoru w biogazie. Czas fermentacji osadu w zamkniętych komorach fermentacyjnych (ZKF) na LOŚ wynosi średnio ok. 40 dni. Na wykresie (rys. 6) można zaobserwować tendencję spadkową siarkowodoru w biogazie w dwa tygodnie od rozpoczęcia testów. Efekt ten, na bardzo dobrym poziomie redukcji utrzymywał się aż do początku listopada, czyli do 60 dni od zakończenia testów. Obecnie nadal obserwujemy zadowalającą redukcję siarkowodoru w biogazie.
3. Podsumowanie
Pierwsza faza testów pozwoliła na uzyskanie pozytywnych efektów technologicznych – uzyskanie znacznej redukcji siarkowodoru na poszczególnych obiektach technologicznych oraz w biogazie. W kolejnym etapie testów, wszystkie powyższe efekty zostały ponownie powtórzone. Dozowana chemia ma dobry wpływ na jakość powietrza powstającego pod przykryciami, a także na jakość biogazu.
Drugi etap testów pozwolił także na określenie optymalnej dawki chemii, w celu ograniczenia kosztów dozowania produktu przy zachowaniu zadowalających efektów technologicznych.
Monika Pielach, Paulina Mizerna-Nowotna
AQUANET S.A.
www.aquanet.pl
Źródło: Forum Eksploatatora 1/2018
